Meer dan 70 jaar streeknieuws

De Serrist, steun en toeverlaat van de hele gemeenschap

Wat “De Serrist” uiteindelijk betekend heeft voor het dagelijkse leven, is niet zomaar in een paar zinnen te omschrijven. Ontegensprekelijk is het feit dat de wekelijkse overvloed aan regionale nieuwtjes mee de cement heeft gevormd van het gemeenschapsleven. De verenigingen kregen alle nodige ruimte om hun activiteiten te promoten wat onbetaalbaar was en voor menig activiteit het verschil heeft gemaakt. Wie met de Druivenstreek meeleefde, had De Serrist in huis of las hem bij de haarkapper, op café, bij de dokter.

Doorheen de jaren groeide de redactie uit tot een consequente ploeg journalisten aan wie niets van wat er in de streek gebeurde, aan hun alziend oog ontsnapte. Cultuur, sport, feestelijkheden, politiek …, het aanbod aan nieuws was volledig en werd nog eens extra aangevuld door particulieren en verenigingen die hun eigen teksten inzonden en vaak een interessante tribune kregen voor de meest diverse maatschappelijke problemen en -visies. Talrijke debatten werden zo, week na week, uitgevochten via De Serrist.

Steeds werd omzichtig omgesprongen met de neutraliteit van het weekblad zelf. Zelden koos De Serrist partij. De redactie beschouwde het als een belangrijke maatschappelijke verantwoordelijkheid om elke visie een podium te bieden.

In die 77 jaar is de invloed van de krant ongetwijfeld zeer groot geweest. Vele regio’s in Vlaanderen benijden ons zo’n interessant communicatiemiddel ter beschikking te hebben om het reilen en zeilen van de gemeenschap te verslaan. Een betalende regionale krant die vooral om inhoud en minder om reclame draait, is immers een grote uitzondering en van een onbetwistbaar belang: een zegen voor de streek.

Tot vandaag, zevenenzeventig jaar later, bleef het weekblad, ondanks de enorme concurrentie van de elektronische media, dezelfde rots in de branding. Weinig is er aan het beginconcept veranderd. Met de tijd verbeterde de drukkwaliteit en werd meer en meer gebruik gemaakt van kwaliteitsvolle kleurenfoto’s maar de klemtoon ligt ook vandaag nog op inhoud: het nieuws van de streek.

Menigmaal zijn de grote mediagroepen met voorstellen gekomen om De Serrist te kopen maar de familie Loits is daar nooit op ingegaan omdat dit sowieso zou geleid hebben tot het verlies van het eigen karakter van het weekblad, tot de omvorming tot een gewoon reclameblad. Elke Serrist die de voorbije 77 jaar in de brievenbus viel, werd gedrukt in Hoeilaart en nergens anders.